Ben sei que estamos nunha situación complexa onde, un inimigo invisibel, que non sabemos de onde saiu, resulta moi dificil de atacar.

Máis, sabedores deso, nas redes sociais a mala ostia dalgúns, e a de grupos organizados e  adoutrinados non paran de traballar contaminando a paisaxe con bulos e medias verdades, e axudando a  enlamar a comunicación, pois  actuan como   persoas adoctrinadas pouco tolerantes e  nada reflexivas.

A oposición ó goberno, sobor de todo a da extema dereita, e tamén a  dos populares pouco  axuda a sair desta situación tan belixerante. Pois, nalgúns momentos, actúan como se fosen rapaces pretendendo soamente  estar  no foco mediatico pra non  perder cancha. E, deste xeito, azuzan e sementan críticas e incertezas con tal de desgastar e se é posibel derrubar ó goberno que algúns  chaman social comunista.

Esta crise sanitaria mundial, nunca vivida, pouco  parece importar. Polo tanto, anclados en posturas antagónicas, cada quen barre pra súa casa. E ninguén ten a capacidade de asumir que todos teñen respnsabilidades dado que,  tanto o goberno como a oposición, mandan en comunidades onde houbo importantes recortes en sanidade. Pero, xa se sabe, a culpa sempre é do outro. E así veñen os silencios do que convén  nas comparecencias, mentres se lle atiza coas esaxeracións ó adversario político.

Se en Galicia o maior número de mortes se dá nas residencias de maiores e  as denuncias de carencias de todo tipo afloran continuamente, como é posible  que a Xunta non asuma que é responsabel da vixiancia e control  desas entidades? Ise podería ser un bo exemplo.  Vivimos nun tempo onde a crispación parece que é necesaria e ate gusta. Ten moito morbo.

 Vivimos momentos de certa anguria e  parece que aínda non somos  capaces de escoitar e de asumir unha autocrítica todos. E cando digo todos, inclúo a gobernantes, oposición e tamén  ós cidadáns que nas redes sociais están continumante compartindo e espallando trolas.  Cómpre que  tomemos nota do que se fai no veciño Portugal onde,  a oposición, ponse ó servizo do goberno. Que preto estamos de Portugal no físico e que lonxe noutras  cousas.

En fin, esperemos que a comisión  de negociación,  anunciada despois do principio de acordo entre o PSOE e o primeiro partido da oposición, abra un novo tempo. Un espazo  onde o dialogo e o sentidiño se impoñan e, onde todos,  alvisquemos un futuro con máis acordos e menos enfrontamentos. Chegou o tempo de falar,  escoitar, argumentar e acordar. E si nesa comisión  se chega a importantes acordos todos sairemos gañando e seremos unha democracia madura na  que, a pesares das diferencias,  o que importa son os cidadáns e os seus problemas.

Vivimos un tempo de confinamento forzado; vivimos unha situación que endexamais aconteceu. Fagamola mais levadeira co concurso de todos que mellor nos ira como sociedade.
 

Manuel H. Iglesias