A actriz canadense Pamela Anderson, quen se fixo famosa pola serie de televisión "Os vixiantes da praia", expresou o seu apoio ao proceso de independencia catalán, nun comunicado feito público no sitio web da súa fundación solidaria.

Pamela Anderson sinala ao Goberno español do PP como "un partido que traballa sobre a base da provocación", cualifica de "mito" a "idea de que España é un país uniforme" e salienta a singularidade cultura e lingüística de Galicia, País Vasco e Cataluña.

Para a actriz, a situación actual en Cataluña é froito de que "os cataláns sentiron que foron reprimidos durante moito tempo".

Tamén critica a "obsoleta" idea da Unión Europea como conxunto de Estados-nación e aspira a ver algún día unha "Europa das rexións e as cidades-estado".

GC traduciu ao galego o comunicado completo:

CATALUÑA

Creo que non é sorprendente o que sucedeu e agardamos que a situación acougue. Os cataláns sentiron que foron reprimidos durante moito tempo e tiveron que facer algo. O PP é un tipo de partido que traballa sobre a base da provocación e fíxoo durante unha década, mostrando aos cataláns (e previamente aos vascos) un dedo. Así que, obviamente, os cataláns sentiron con razón que non había xustiza, que estiveron contribuíndo máis ao tesouro nacional (creo que o quinto), pero que non estaban a recibir moito.

Ademais, a idea de que España é un país uniforme é un mito. Os cataláns e o País Vasco e Galicia teñen a súa propia cultura e idioma e Cataluña sempre foi a máis aberta ao mundo, as cousas xeralmente comezaron alí (por exemplo, as tendencias e o deseño, Gaudí, etc.) e están máis preto de Europa, mesmo aumentada con Barcelona como porto. Entón, en realidade, non estaban a pedir demasiado nin eran esaxerados nas súas demandas.

Non está moi claro cantas persoas, que porcentaxe da poboación catalá, realmente desexa a independencia (dise que é case a metade). Se España fixese o mesmo que Reino Unido e Escocia, e tivese declarado hai anos que habería un referendo legal, é pouco probable que houbese realmente un resultado pro independencia. Pero polo menos aos cataláns daríaselles a opción e o trato xusto, a xustiza e a oportunidade de decidir adecuadamente sobre o seu goberno. O Goberno español foi totalmente estúpido e alimentou esta situación, mostrando o dedo mencionado anteriormente aos cataláns. Así que esperamos que o resultado sexa que se dará a oportunidade dun referendo adecuado.

A cuestión, con todo, é se é un desastre se Cataluña se independiza. Non é unha mala idea se se manexa correctamente e non é a fin do mundo. Creo que o futuro de Europa como o continente dos Estados-nación é obsoleto. Os estados nacionais son o pasado. Podo imaxinarme moito a Europa das rexións e as cidades-estado, que foi o xeito como Europa funcionou durante moito máis tempo que os Estados-nación. Coñezo o problema cos imperios multiétnicos, pero creo que a UE estaría ben como unha colección de diferentes rexións, ou modelo de cidades como o suízo ou cidades-estado.

Unha especie de pasado que mostra o camiño cara ao futuro. Pero entón, o problema das fronteiras e a contención é en realidade un problema. Recordo que lin como, por exemplo, na época medieval, en Dinamarca, algunhas provincias/ducados oficialmente pertencían ao imperio alemán, pero as persoas estaban suxeitas ao rei de Dinamarca e ninguén deu dous berros respecto diso ata o Tratado de Westfalia e cando se decidiu que cada "nación" tiña que ter unha fronteira, e iniciaron guerras a través das fronteiras

E xa estivo sucedendo coa revolta do campo, p.ex. no Reino Unido co Brexit ou en Estados Unidos con Trump, e agora tamén vemos a revolta dalgunhas cidades.

De todos os xeitos, o que tento dicir é que creo que as necesidades para o futuro son aplanar dalgún xeito trasladar a autoridade do nivel central ao máis local, á rexión ou cidade e logo algún tipo de cooperación nun conglomerado máis grande (pode ser UE, ademais Alemaña podería distribuír isto de calquera xeito, xa que cren nas rexións e Alemaña baséase nas rexións). E dando ás persoas máis poder no nivel local no canto de decidir todo desde as elites do capital.

Pero con sorte, o que debería saír disto -ou o que espero que sexa- en España é que os cataláns obteñan un referendo axeitado e a oportunidade de decidir. e tamén, que a monarquía española se sumará, xa que os recentes acontecementos mostran que algúns argumentos fallaron e son totalmente inútiles.

Correspóndeme corrixir a frase onde dixen que esta era a cidade que se unía á revolta do campo. Semella que mesmo en Cataluña era principalmente o campo e Barcelona ten máis persoas a prol da unidade [con España].

Con todo, é o caso clásico e o que está a ocorrer noutras partes onde as elites, o centro e a capital non escoitan e non se preocupan polo que o "campo" e a poboación en xeral queren. Simplemente non escoita as súas preocupacións.

Solidarízome co pobo catalán e o seu dereito para determinar o seu propio futuro e como gobernar os seus asuntos.

Deséxolles boa sorte.