O cineasta Óliver Laxe estrea o vindeiro venres, 6 de xuño, a súa nova película 'Sirat', galardoada co Premio do Xurado no Festival de Cannes, e reivindica que é un "privilexiado", aínda que aclara que todos os "agasallos" que ten son porque a vida lle empurrou ao abismo. Laxe recoñece ser un privilexiado pero matiza: "Porque me tirei ao abismo e non foi fácil. Todos os privilexios que teño e agasallos foron porque a vida me empurrou ao abismo e díxome, 'quen es?'", asegura o cineasta nunha entrevista con Europa Press.

Laxe emprega unha metáfora dunha árbore para explicar como conseguiu todos eses privilexios. "Os mellores froitos non están á altura da man, tes que subirte á árbore porque á altura da man xa todos os froitos se pillaron. Pero subir á árbore é fodido, pódeste matar, ráscaste e tal, pero cando chegas alí tes os mellores froitos", explicou. O cineasta admitiu publicamente que é un home de fe, aínda que lamenta que a xente como el estea no "armario" e comprende que as xeracións máis maiores que el --como os irmáns Almodóvar como el mesmo menciona-- irrítelles" --aínda que apunta que non é exactamente a palabra correcta-- "todo o que teña que ver coas institucións relixiosas".

"Desgraciadamente a xente non diferencia o músculo xenuíno do ser humano de querer transcender coa institución relixiosa. Seguimos instalados nunha sorte de mito do progreso como que dalgunha maneira o vento está a cambiar de dirección. Son un fillo da modernidade, das luces, pero creo que a modernidade non xerou ferramentas que nos emancipen de verdade. Eu sigo atopando esas ferramentas emancipadoras na tradición", sinalou. Neste punto, defende que para mirar ao futuro "hai que ter un pé na tradición" e realiza unha apoloxía sobre a liberdade. "Todo xira ao redor da liberdade. Para moitos a liberdade é poder decidir, dicir e facer o que queres con liberdade. Creo que a verdadeira liberdade, respectando moito iso, é asumir que non es libre, que hai enerxías que che transcenden, que non son persoas, algo que vai moito máis alá", reflexionou.

RELACIÓN CO ISLAM

Óliver Laxe aclara que non é unha persoa "crente" e que lle incomoda ese termo porque "parece como algo ideolóxico" e defínese como un "sentinte". "Quero dicir, eu sinto que non hai unha folla de ningunha árbore que non se mova por unha razón perfecta. Non creo que sexamos lixo cósmico flotando no universo de maneira azarosa", subliña. Neste sentido, asegura que a súa película fala de que a fe "é aceptar que, aínda que a vida se expresa a través do accidente, da dor ou do infortunio, hai un agasallo detrás". "É difícil de ver. Pero eu teño a certeza de que é así. Síntoo. E a miña pequena experiencia humana dimo todo o día. Ou polo menos é o que me fai crecer e mirar dentro", asevera.

Así mesmo, afirma que ten co catolicismo e co islam unha relación "intrarelixiosa e interrelixiosa" e que é capaz de ver os "vasos comunicantes" entre ambas e lamenta que as culturas "fosen moi porosas unhas coas outras", especialmente en España. "En España foron infinitamente máis (relacións porosas). Eu vexo unha continuidade de valores entre o que me ensinaron os meus avós e o que sentín en Marrocos. A xeometría do corazón e da alma humana é a mesma en calquera lado. E a maneira que ten a fe de florecer nel é a mesma. É un xesto que transcende o cultural", defendeu.

"VIVAN AS CRISES!

O cineasta admite que lle gustaría que o público que vexa 'Sirat' viva emocións "fortes" porque na actualidade a sociedade caracterizouse pola "tanatofobia" e exclama que "vivan as crises" porque son os períodos que fan crecer a un mesmo. "Temos estirpado a morte e fuximos da morte de maneira angustiosa, o que nos fai precisamente ter unha vida máis angustiada. Cando morre alguén próximo é triste, é desgarrador, pero ao mesmo tempo hai un sabor agridoce porque falas de maneira moi nítida coa vida. E é neses momentos nos que te fas as verdadeiras preguntas. Vivan as crises", asegura.

Doutra banda, afirma que as súas películas son cinema "feito por unha persoa moi forte, pero que ten a forza e a valentía de traballar desde a súa vulnerabilidade e a súa fraxilidade". Laxe cre que a súa película funcionará en Estados Unidos. "É moi americana, pero feita con sensibilidade europea --especifica preguntado por unha posible carreira cara aos Óscar--. Non teño ganas de viaxar moito nin de estar en Estados Unidos, pero dígolle á vida, 'si, ok, ábresme esta porta e sométome a ela e a ver que pasa'. Canto máis poida facer que a película se vexa e viaxe e sirva, é xenial".