A subida dun imposto como o IVE é sen dúbida regresiva, e atenta directamente contra o consumo e a xustiza social; a eliminación do 30% dos concelleiros a nivel do Estado é inútil, populista e demagóxica no seu potencial resultado; os recortes á dependencia son insolidarios e socialmente perniciosos, e a perda de soberanía económica de aquilo que algúns seguen a chamar España, unha evidencia.

 

O ministro de Facenda, Cristobal Montoro, tivo a pouca vergoña política de indicar a necesidade do incremento do IVE con argumentos como o diferencial porcentual do seu pago con respecto a outros países do entorno europeo. Iso si, o responsable-irresponsable da nosa facenda pública tivo o “pequeno descoido” de esquecer citar o noso nivel de salarios. Claro que non se falou da posibilidade de aumento do IVE exponencial aos produtos do mercado do luxo, que sigue a medrar ao mesmo tempo que o fai a miseria, ou da posibilidade dun imposto solidario ás grandes fortunas, na liña do que fixo nos Estados Unidos o propio Warren Buffett. Medidas como as achegadas por Duran i Lleida nas que fala dunha reformulación do Estado quedando so con autogoberno as históricas Galicia, Euskadi e Catalunya, son máis que acaídas nestes tempos, ou a desaparición dun Senado, que neses parámetros reformadores non tería sentido co conseguinte aforro.

Mentres aquí continuamos a reforzar o papel dunhas caciquís deputacións de 22.000 millóns de custe para o erario público, cunha altísima porcentaxe dedicada ao capítulo I, o de persoal.

Así pois, esta sociedade adormecida empeza a espertar nunha realidade non asumida, que afirma que as irresponsabilidades do pasado as pagan quen non o merece, e que os irresponsables do presente simplemente non dan a talla. Galicia ten que reaccionar, e xa é ben sabido que as borrascas sempre entraron polo noroeste.

 

Ou non?