Un debate errado

Probablemente cando un vai a un debate sobre política xeral no que se disecciona o estado real do noso país, as expectativas son altas, e a decepción final proporcional ao que agardabas.

Foise co vento

Seguramente os lectores deste artigo atopen contradicións que so están claras na mente do que lles escribe, mais son insondables para todos aqueles que teñan máis preto unha necesaria obxectividade, non “maleada” por anos de incomprensión aos avatares da política.

Encontros na terceira fase

Ríos de tinta levan esta tempada os xornais sobre a situación política do Estado, despois dunhas eleccións xerais que deixaron un mapa político moi interesante para os que queren facer política con maiúsculas, e desalentador para os mediocres acomodados nun Sistema demostrado como imperfecto.

Times they are changin

Imaxínome a Bob Dylan sentado na praza do Obradoiro, escoitando como a chuvia golpea ese mar de pedra azoutado polo vento, chamado Compostela, e observando nas páxinas de algún xornal, como “eses celtas galegos” combaten a lóxica dos tempos que sen dúbida están mudando, a pesares da resistencia de políticos con minúscula que pensan que na tradición política está o mantra de autoprotección das cadeiras dun Sistema cada vez máis aborrecible.

Un rogo desesperado

A cidadanía galega sempre se caracterizou pola bipolarización entre aqueles que contemplan o devir dos tempos, como se os males fosen intrínsecos á nosa condición de galegos, e por aqueles de actitude combativa dende unha trincheira da que non queren saír, acomodados nunha marxinalidade na que teñen un protagonismo absolutamente irrelevante.

Matar ao pianista

Finalmente os eséxetas das esencias rupturistas, decidiron asomar tras o período estival, e abriron a caixa de Pandora da destrución da unidade.

Chegou o momento

Páxinas e páxinas de opinións máis ou menos versadas, “fatwas” de ayatholas máis ou menos en retirada, reunións de colectivos de xeración máis ou menos expontánea, e manifestos que xorden como lepiotas proceras, de calquera recuncho do país dos mill ríos. Todo iso resúmese en “unidade si, mais a vaquiña polo que vale”...

25 de xullo, unha oportunidade de futuro

Seguramente, nun país medianamente normalizado, unha celebración como a do 25 de xullo sería un motivo de festa e de orgullo do conxunto da poboación. En Galicia esa situación por desgraza non se dá, porque dende idades temperás, o ADN deste pobo fai que o evidente sexa accesorio, e o necesario, unha simple fonte de problemas.