As receitas para a Europa mediterránea están lonxe de ser sas, como a nosa dieta, se trata de desocupación e "fame" para os traballadores.
O prestixioso economista grego Costas Lapavitsas, profesor da Universidade de Londres e asesor de Syriza, partido grego de esquerda, sinalou nestes días que en Grecia o PBI podería caer entre un 7 e un 9 por cento este ano, e en 2013, un 10 por cento. A débeda pública, que representa o 160 por cento do Produto, a pesar dun violento axuste fiscal, chegará ao 170 por cento o ano que vén. Grecia, entón, entraría en default nun período que vai dos próximos seis a doce meses, e posteriormente abandonará a Zona Euro, logo de pasar, en só cinco anos, de ser un país de ingresos medios a un en vías de desenvolvemento. A súa saída fará que a moeda rexional corra perigo de desaparecer.
Para moitos analistas isto mesmo sucederá no Estado español, coa variante de que a crise española acelerase a explosión económica da zona euro.
As recentes mobilizacións convocadas polos sindicatos, movementos sociais e políticos demostran que existe unha sociedade que non está disposta a perder os seus dereitos e entende que a única saída, é derrotar na rúas ao neofranquismo.
Como diría o líder revolucionario ruso Vladímir llich Uliánov, coñecido como Lenin "a historia avanza en días o que antes se tardaba en anos ou séculos".
E isto é o que sucederá en Galicia e en España, os acontecementos económicos determinarán novos panoramas políticos nunca antes pensados.
Esta situación terá unha rápida repercusión nas próximas eleccións en Galicia onde Núñez Feijoo será o primeiro gran chibo expiatorio desta crise.
En Galicia, nunca como hoxe, estanse a crear as condicións obxectivas e subxectivas para unha contundente derrota electoral da dereita. Esta situación de descontento co partido gobernante e cos partidos do sistema, pode xerar a aparición emerxente dunha figura como a Xosé Manuel Beiras, onde a súa nova organización política e o seu carisma persoal sintonizan perfectamente coa indignación colectiva e as necesidades de cambio.
A rebelión social e electoral que propón Beiras, dende unha organización movimentista, pode en pouco tempo instalarse como a alternativa a Núñez Feijoo. Ten como antecedente ter saído segundo nunhas eleccións autonómicas onde se enfrontaba a nada máis nin nada menos que a Manuel Fraga. Mentres Abel Caballero nesas eleccións facía ao ridículo da súa vida e aínda con algunhas ganas de repetir a mesma historia.
As primeiras enquisas aínda non publicitadas indican que a popularidade e estilo político de Beiras pode ser un revulsivo electoral para unha sociedade que necesita dun proxecto ilusionador dun candidato que fale as cousas como son e en voz ben alta.
Lois Pérez Leira