Artigos de Xosé Antón Jardón

Guerra patriótica: nacionalismo madrileño contra centralismo español

"A dos telediarios del final os puedo asegurar que (...) el mundo se divide entre los que están sanos y los que están enfermos: la mayor fortuna de la vida es la fortuna de vivir mientras uno está libre de enfermedad." (Julio Dorado, El silencio del aviador, La Región, 2/10/2020).

Ménage à trois nas cloacas do Barbaña

«Há coisas da seriedade da vida que podemos aprender com charlatães e bandidos, há filosofias que nos ministram os estúpidos, há lições de firmeza e de lei que vêm no acaso e nos que são do acaso. Tudo está em tudo.» (Libro do Desassossego, Fernando Pessoa).

Algo cheira a rancio na cidade dos biosbardos

«Se te morde un alacrán, busca viño e busca pan, sacerdote e sancristán, que mañá te enterrarán». (Refraneiro galego).

Casabranca e o lado íntimo da pseudo-política ourensá

«Que sei eu do que serei, eu que não sei o que sou? / Ser o que penso? Mas penso tanta coisa! / E há tantos que pensam ser a mesma coisa que não pode haver tantos!» (“Tabacaria”, Alvaro de Campos, heterónimo de Fernando Pessoa).

Non hai doce sen trece (corolario)

«As cousas son así: imos e vimos, / sin enterarnos nunca do que pasa. / Pra saber a leución dámoslle voltas, / cando acaso mellor era non darllas.» (Do poema “A leución”, Viaxe ao país dos ananos, Celso E. Ferreiro).

Non hai doce sen trece (segunda parte)

«Adeprender a vida é moi difícil / i ademáis cansa. / Cando tes a leución medio sabida non che sirve pra nada.» (Do poema “A leución”, Viaxe ao país dos ananos, Celso E. Ferreiro).

Non hai doce sen trece

«Y ya entran nuestros héroes en la Historia / esgrimiendo la justicia inexorable / con mosquetes cargados de victoria / con espadas de acero inoxidable.» (Ya el sol se asomaba en el poniente, Les Luthiers).

Antollo e o xurelo guisado [relato]

«Desconcertado polo golpe, o porco berra de dor e, asustado, afástase para ir refuxiarse na escuridade da estancia.» (Un lume azul, Pedro Feijoo).
Antón Jardón Xosé Antón Jardón Dacal (Vilar de Santos, 1952), é Coordinador do Padroado do Museo da Limia. Colabora habitualmente con artigos de opinión e relatos en La Región, Galicia Confidencial, Praza.gal, Temposdixital e BadalNovas. Coautor dos libros A luz da chuvia (2019) e O Lebre das Casarizas, unha vida de máquinas e inventos (2019), ten participado en diversas publicacións colectivas: Limiaxinacións, Evocacións das Terras do Lethes (2009), Miguel, un cura grande en Parada de Outeiro (2009). Secretario-interventor de administración local xubilado, foi alcalde de Vilar de Santos, deputado provincial, vicepresidente da Federación Galega de Municipios e Provincias e Delegado da Consellería de Industria no bipartito.