Vivimos nun estado democrático  de dereito, iso é o que nos lembran a cotío. E nese estado a liberdade de pensamento, de ideas e asociación  está recollido na carta magna ó igual que o dereito a autonomía das nacionalidades e rexións de España.   Polo que existen partidos políticos que poden defender as súas ideas sempre que o fagan renunciando a violencia e dentro dese marco democrático e de convivencia que nos demos todos. Por iso, partindo dese marco de libertades causoume certo desacougo que cando un dos representantes dun grupo falaba de ilegalizar ideas e partidos ou prender a tal ou cual dirixente, os  representantes  das demais forzas políticas quedasen todos calados diante tal barbaridade. Si,  quedasen todos  mudos e non saíran a dicir que vivimos nun estado de dereito e  que hai cousas que non se poden facer. 

 

Por iso, ise silencio lembroume algún feito histórico. O golpe militar contra a república en 1936 fíxose, en principio, pra salvala. Fíxose berrando viva a república  e  logo saiu o que saiu. Unha ditadura de catro decenios.

 

Hoxe, por sorte vivimos nun estado de dereito no que sempre se fala da separación    de poderes e dise que,  cada un deles, ten unhas atribucións,  e  que son poderes independentes. Mais a democrácia é un réxime moi amplo e xeneroso, pois nel caben todas as ideas. Por iso, hai quen, añorando un pasado escuro e ditatorial,  se apoia nela para tratar de pisala, pois  no fondo, o que pensa é destruila  ou interpretala como lle veña en gaña. E iso non é nin máis nin menos que camiñar cara un totalitarismo semellante ó que xa vivimos e que todos coñecemos co nome de ditadura.

 

En fin, que a dereita estivera calada, pois o que falou é parente ideolóxico,  ate  podería  comprendelo. Pois xa gobernan xuntos. Mais dí moi pouco dos populares e dos de Rivera.  Pero, que os  partidos  progresistas quedasen mudos diante tal ataque  é incomprensivel. Polo que, desta vez,  todos os que calaron sí otorgaron. Ainda que no debate dos presidenciais o sr. Sánchez si  rebatiu e manifestouse contrario a tal xeito de pensar. Polo demais, ise silencio dos que non reprochan tales declaracións, amosa un signo de debilidade democrática, que fai valer o que di o refrán.  Pois  calar diante os que non cren na democracia e poñen en dúbida o andado nestes anos que leva en vigor,  é tanto como  blanquear unha anomalía e ter saudade do pasado. E iso  significa compartir pensamentos. Pero coidado con  xogar coa pólvora.