A vida, din algúns, que é unha viaxe continua tratando de atopar paraísos perdidos. Eu, nas viaxes que puiden facer non cheguei a ningún paraíso, tampouco fun tras deles. Logo de dar algunha que outra volta, cheguei a conclusión que a metáfora leva o engano. Todas as terras teñen o seu aquel Os paraísos de existir non se perderon, nin se perderán, temos que construílos xunto a nos, coa nosa xente achegándonos o mais que poidamos a un ideal maioritario e polo tanto colectivo, nun proceso dialéctico e onde as ideoloxías xogan na súa concreción.