A que xoga Abel Caballero?

O PPdG vai chegar ás vindeiras eleccións galegas nunha situación ambivalente:ademais da súa coñecida fortaleza organizativa derivada dunha ampla presenza territorial e social, o partido de Feijoo atura un deterioro significativo da súa credibilidade por mor dos efectos combinados da crise económica e dos variados casos de corrupción.Pódese aceitar que, neste momento, o candidato Feijoo está menos queimado que Rajoy e posúe, ademais, algunhas vantaxes adicionais.Unha das mais relevantes é a imaxe ofrecida polo PSdG.Ademais da caída de Besteiro e da endémica cantonalización da organización –incentivada pola actual posición hexemónica de Abel Caballero-, o penoso espectáculo deparado polas negativas de diversos dirixentes a participar na elección do cartel electoral, certifica que non existen expectativas sólidas no propio núcleo encargado de crear un clima de confianza de cara á esa confrontación electoral.

A decisión de Feijóo

Durante os últimos meses, Alberto Núñez Feijoo semellaba ser o protagonista dun filme de suspense a respecto da súa decisión final sobre unha nova candidatura á presidencia da Xunta.

Ascensión e caída de Besteiro

Cando no 2009 o PP de Núñez Feijoo derrotou, pola mínima, ao PSdG e aoBNG, o aparato de Ferraz promoveu a dimisión de Touriño e colocou a Pachi Vázquez como substituto provisorio mentres Xosé Blanco maduraba a decisión da súa eventual candidatura á presidencia da Xunta.A desfeita do PSOE nas xerais de 2011 e os episodios xudiciais nos que se viu involucrado provocaron a inhibición do político de Palas.O novo triunfo de Feijoo nas eleccións galegas do 2012 abriu ás portas á chegada de Besteiro á secretaría xeral do Partido Socialista.O novo dirixente ofrecía como activo relevante a súa presidencia dun bipartito provincial que non padecera os conflitos e desencontros exhibidos no ámbito galego e dispuña da ampla marxe de manobra derivada da inexistencia dunha oposición significativa no interior do propio partido.

Divide e vencerás

Dende hai algúns meses, as mudanzas que se están rexistrando na política galega resultan evidentes.Para quen tivera dúbidas, aí está a reacción pública do PPdG á recente Asemblea Nacional do BNG.Ou ese laudatorio artigo escrito por unha persoa –Xosé Carlos Caneiro- cuxa afinidade política co actual presidente da Xunta ten sido expresamente recoñecida.

O BNG ante o reto da súa refundación

Os chamados “contrafactuais” están sendo moi utilizados en determinados ámbitos mediáticos.Certamente, constitúe un exercicio intelectual estimulante imaxinar qué tería ocorrido se a historia, persoal ou colectiva, tivera seguido unha traxectoria diferente á que, finalmente, se rexistrou.

Analistas desacougados

Un dos efectos colaterais provocados polos resultados do pasado 20 de Decembro está localizado no universo dos analistas que desenvolven o seu labor nos principais medios de comunicación.Do mesmo xeito que os dirixentes dos partidos tradicionais –nomeadamente PP e PSOE- tiveron que buscar mecanismos de reciclaxe mental para enfrontar a nova situación derivada das urnas, a meirande parte dos referidos comentaristas padeceron un singular “jet lag” político do que aínda non se recuperaron.

Os cambios do 20D

Despois da cita electoral do 20-D xa sabemos a dimensión concreta dos cambios rexistrados no mapa político estatal.Se nos comicios do ano 2011, o PP e o PSOE sumaron o 73% dos votantes daquel momento, agora os dous partidos só acadaron o 50%.

O fracaso da ruptura soñada

Cando se cumpren 40 anos daquel 20 de Novembro de 1975 caben varias alternativas analíticas para celebrar esa redonda cifra conmemorativa.Poden realizarse novas aportacións ao catálogo de análises históricas do período que naceu coa sublevación militar encabezada por Franco no ano 1936.Caben, tamén, aproximacións singulares que combinen as experiencias persoais coas inevitábeis referenciais ao cadro político-social vixente na España franquista.