Penelope e Sísifo

Tense afirmado, moitas veces, que aquel pobo ou grupo humano que non aprende da historia está condenado a repetila.Os acontecementos que están sucedendo no seo do nacionalismo político galego semellan confirmar, mais unha vez, a pertinencia de tal afirmación.

Cifras e letras dunha asemblea

A recente Asemblea Nacional do BNG ofrece un bo repertorio de datos para reflexionar sobre o exercicio e o concepto mesmo da democracia no interior das organizacións políticas.

As ideas e as persoas

Hai uns días, Xosé Luis Armesto obtivo o volume de apoios suficientes para acceder á Reitoría da Universidade da Coruña.Hai uns meses, Salustiano Mato acadaba tamén a vitoria nas eleccións ao Reitorado da Universidade de Vigo e Lourenzo Fernández Prieto competía con Casares Long na segunda volta decisoria pola Reitoría da Universidade compostelán.

De Guindos e Urdangarin

Luis de Guindos é o último exemplo da nova pantasma que percorre os territorios da UE:a posta en práctica da teoría das portas xiratorias entre os poderes económicos e os políticos.Cantas mais relacións coas grandes entidades financeiras internacionais figuren nos currículos dos candidatos a presidir os ministerios de Economía mais probábel resultará a confirmación da súa responsabilidade gobernamental.Mario Monti -primeiro ministro do goberno italiano- e Mario Draghi –presidente do Banco Central Europeo- traballaron para Goldman Sachs, o banco norteamericano que preparou a “contabilidade creativa” que lle permitiu aos gobernos conservadores gregos agochar as verdadeiras dimensións dos seus niveis de endebedamento.

A resaca do 20N

A resaca electoral do 20-N na política galega ofrece tres imaxes diferentes.O PP, co botafumeiro a pleno rendemento, proclama o estado da felicidade universal e calibra a posibilidade dun adianto das autonómicas que lles permita incrementar a súa maioría no Parlamento do Hórreo.

Debates si, pero non así

O volume de persoas que presenciaron o debate entre Rubalcaba e Rajoy confirma que segue existindo un interese por este tipo de actos electorais.Se repasamos o número de debates televisivos rexistrado dende 1977 a conclusión resulta ben ilustrativa:os partidos maioritarios non quixeron consolidar este tipo de prácticas e, moito menos, instauralas na propia legalidade electoral.Preferiron vivir das rendas acumuladas grazas ao mito creado arredor do propio proceso de transición posfranquista e conxelaron calquera medida que representara unha mellora substancial na calidade do sistema democrático español.E así escribiron a triste historia destes anos:poucos debates nos medios públicos, marxinación reiterada das restantes forzas políticas e formatos excesivamente ríxidos que imposibilitaron un contraste atractivo de ideas e propostas.Despois de tanto tempo resulta pertinente desexar que o espectáculo televisivo do pasado luns teña sido o derradeiro exemplo desta forma de concibir as relacións entre as organizacións políticas e o corpo electoral.

Os codigos morais da dereita mediatica

O azar quixo que coincidiran, no mesmo día, o comunicado de ETA no que anunciaba o cesamento definitivo da violencia e o linchamento de Gadafi.O tratamento mediático reflectiu a lóxica prioridade en favor dunha decisión histórica reiteradamente demandada por amplos sectores da sociedade vasca e pola práctica totalidade da opinión pública do resto do Estado español.

Dez días revolucionarios

Se John Reed escribiu en 1919 “Os dez días que estremeceron o mundo” para relatar os episodios revolucionarios da Rusia de 1917, alguén –nos vindeiros meses- poderá utilizar una metáfora temporal semellante para describir o sucedido no sistema financeiro galego nos primeiros días deste outono, quente na climatoloxía e na secuencia dos acontecementos económicos.